• YURDUŞEN

• GELDİĞİMİZ YERE BAK

• BENİM CUMHURBAŞKANIM GAZİ MUSTAFA KEMAL

• ALİYİM BEN

• CAN GİTTİ

• İHTİYARLIK BÖYLE BİRŞEY

• SİYASETÇİ

• GENE KANDIM DALEVERA YALANA

• YAR BENİM OLSUN

• HAYAL DENİZİ

• YAŞ ELLİYİ GEÇTİ

• İNSANIN ADINDA DEĞİLDİR HİKMET

• İKİ KAPILIDIR DÜNYANIN HALİ

• BIRAK BENİ DAĞ BAŞINDA ÖLEYİM

• BİZİM HAYDAR

• ZALİMSİN KIZILIRMAK

• İNKAR ETME AMAN HA

• DAGIN ETEĞİNDE KURDUM ÇADIRI

• YAR KIYMET BİLMEZ

• BİR UMUDUM KALDI

• BEKLİYORUM AK SAKALLI PİRİMİ

• UNA DONDÜRDÜN

• MEYDANLARDAYIZ

• ATIN ÇUKURADA ÖRTÜN ÜSTÜMÜ

• ŞEHİDİMİZ GARİBANIN EVİNDEN

• BİZİM ELLER

• BABAM

• ANALAR YÜREĞİ KORDA

YURDUŞEN

YURDUŞEN

Hüseyin ve  Zekiye Görür'ün  1966 yılında bir kız çocukları dogmuş. Anne baba daha önce oturdukları tıkış tıkış dar bir evden, yeni yaptıkları çok geniş ferah bir eve  taşındıkları için yeni yurdumuz şen olsun diye biribirlerini kutlamışlar. Daha adını koymadıkları  kızlarının adını da  YURDUŞEN koymuşlar. Yurduşen o günlerde tedavisi zor olan çocuk felci hastalığı geçirmiş, hastalıktan dolayı gözlerini ve hareket yetisini kaybetmiş.1979 yılında annesi vefat ettikten sonra babası Menşure hanımla evlenmiş .1981 yılında babasını da kaybeden Yurduşen uzun yıllar Menşure annesi ile köyde yaşamış. Şu anda bakımını Fadime ablası üstlenmiş ve beraberce yaşayıp gidiyorlar. Yurduşen gözlerini kaybettikten sonra sesleri ve isimleri hiç unutmamış. Yıllar önce konuştugu bir kişiyi rahatlıkla sesinden tanıyıp ismini söyleyebiliyormuş.

Dogan Görür'ü  bu kızımızın doguştan kadersizligi öyle etkilemiş ki,  bunun üzerine aşagıdaki şiiri yazmış. Tam da Yurduşeni anlatıyor.

 

 

KÜLAH KÖYLÜ YURDUŞEN

Göz görmez diz tutmaz yaradanım banamıydı bu çilen

Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

Herkesin gözü görür şaka gibi benim soyadım görür

Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

                                           Külah köylü Yurduşen

 Anladım herkes gibi görüp koşamıyacaktım ben

 Neden ben.koca köyde istemeden dayatıldı bu beden

 yaradanım hiç degilse karıncalar kadar yürütsen

 Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

                                            Külah köylü Yurduşen

 Devam ediyordu çilem. rahmana kavuştu gencecik annem

 Babada kazaile gidince elden. hayatım karanlık zaten

 Melek gibi yetişti beni doğurmayan ama büyüten menşur annem

 Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

                                               Külah köylü Yurduşen

 uzansam tutacagım umut. kafdağının ardı kadar uzak

 bana biçilen yaşam .yaşam degil sanki kafesten bir tuzak

 umut yokkk .arada bir saplanıyor göğsüme keskin bir bıçak

 Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

                                               Külah köylü Yurduşen

 okul okumadım halı dokumadım çeyiz saklamadım

 sevmedim sevilmedim unutuldum kerpiç duvar dibinde

 ama her şeye inat alacağım var herkese gülen güneşte

 Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

                                                Külah köylü Yurduşen

 Söz:Doğan Görür